Long way to go

EMERALD wordt ons meest westelijke punt, ongeveer 350 km van de kust en één lange rechte weg. Voorbij ROCKHAMPTON zien we het meteen, de wereld wordt platter en de weg recht en lang. Eén ding komen we echter niet tegen, een picknickplek om ons ontbijt te nuttigen. Onze ontbijt wordt daardoor lunch. Eindelijk in DUARINGA een picknicktafel! Hier komen we ook onze eerste road train tegen. Via het koolmijn gebied van BLACKWATER komen we laat aan bij onze camping in Emerald. We hebben een mooi plekje met uitzicht op Lake Maraboo.

Hier geen toeristen wel heel veel vutters en die vinden het maar wat leuk, een Europees gezin met 4 kinderen. Van Bill, één van de vutters, krijgen we een hele zak met Redclaw aangeboden. Mats, Bente en Michel beginnen driftig te pellen. Dit wordt geen hamburgers eten vanavond! ’s Avonds bij de barbie worden we warm onthaald door een 8-tal vutters die ook nog bij redclaw behorende sausjes voor ons maken.

Super gezellig dus allemaal.

Om acht uur zijn we allemaal wakker en klaar voor het ontbijt. Vandaag gaan we naar RUBYVALE. Daar gaan we bij een mijn kijken en zelf saffieren en ander moois zoeken. De kids kunnen niet wachten tot we er zijn, maar ook deze keer moeten we toch eerst een uur rijden. In Nederland vinden we dat ver, maar hier is dat een stukkie van niks. De kids vinden echter van wel. Maar worden beloond en staan even later onder de grond, 16 meter diep, in de mijn. Een hele belevenis waarna we dan eindelijk een emmertje zand mogen omkiepen. Geen miljonairs, maar wel alle vier een mooi aantal kleine saffiertjes.

Op de terug weg staat er nog een verrassing te wachten. We spotten 3 dromedarissen lang de kant van de weg. Wat doen die hier nu in Australie? Vragen de kids zich af.